Karbonlu çeliklerin kaynağında en önemli etken, çeliğin bileşimindeki karbondur. Karbon oranı, bu çeliklerin kaynak kabiliyetini de belirler. Kaynak kabiliyeti, çeliğin bileşimi, ısının tesiri altındaki bölge (ITAB)’deki ilgili mikro yapılar ve bu bölgedeki uygun olmayan mikro yapılardan kaçınma yeteneği tarafından kontrol edilir. Örneğin, yüksek karbonlu çelikler, ITAB’da, düşük karbonlu çeliklere göre daha yüksek sertlik değerlerine sahiptir. Ancak, kaynak prosedürünü değiştirerek oluşacak mikro yapı, çatlakların bulunmayacağı bir mikro yapıya dönüştürülebilir. Karbonlu çeliklere, tüm direnç kaynağı yöntemleri başarıyla uygulanabilir. Özellikle %0.15 veya daha düşük karbon içerikli karbonlu çelikler, kolayca direnç nokta kaynağıyla birleştirilebilirler.
Önerilen Makale: Paslanmaz çelik çubuk ve mil malzemeler ve uygulamaları hakkında detaylı bilgi almak için
transmisyon mili sayfamızı ziyaret etmenizi tavsiye ederiz.
Uluslararası Kaynak Enstitüsü’nün IX numaralı Kaynak Kabiliyeti Komisyonu, ITAB’da maksimum sertlik için 350 HV’yi önermektedir. ITAB’ın sertliğini düşürmek için en güvenli yol, parçaya kaynaktan önce bir ön tavlama uygulamak ve kaynağı bu sıcaklık derecesinden itibaren başlatmaktır. Böylece soğuma hızı, kritik soğuma hızının altına düşmüş olur. İkinci bir yöntem ise, kaynaktan sonra bir normalizasyon tavlaması uygulamaktır.
Karbonlu sacların nokta kaynağı, elektrik direnç nokta kaynağının bulunuşundan itibaren geçerli bir uygulama şeklidir. Bu yüzden, hem sanayide geniş bir uygulama alanına sahiptir hem de karbonlu çeliklerin nokta kaynağı üzerine pek çok çalışma yapılmıştır.
